Cem Özbatur

Kahve Molası'nda ilk yazmaya başladığımda medyayı sık sık konu ediyordum. Bugünlerde yine takılıyorum tv programlarına ve gazetelerin haberlerine. Her zamanki gibi renkli ama başıboş bir dünya var medyada. Ben de karışık bir salata hazırladım, Elif Hanımın kekleri gibi olmasa da, beğenmeniz umuduyla..

Geçenlerde Star'da spor programı seyreden oğlum soruyor: 'Anne bu Star'ın Fatih Altaylı'ya gıcığı mı var?' Oğlan bile farkediyor yanlı yayını ve kanalın program sunucularının, kanalın çıkarı paralelinde harcanması gereken insanları nasıl harcadığını. Aynı kişiler bunu yaparken şunu da söyleyebiliyorlar gözlerimizin içine baka baka: 'Elinde kalemi veya mikrofonu olanlar bunun sorumluluğunu taşımalılar, ellerindeki bu imkanı silah olarak kullanmamalılar...' Ama Altaylı'nın yazdığı söylenen e-mailde geçen O.Ç. kısaltmasını, Aytaylı'nın Organize Çete olarak açıkladığını söylüyorlar. Dikkat edin, 'açıklama yaptığı söyleniyor' şeklinde değil; direkt açıklamayı yaptı diyorlar. Oysa böyle bir açıklama yok! Olsa kırk kere ekrana getirirler bu açıklamayı. Sanmayın ki Altaylı'yı savunuyorum. Ama bu kadar taraflı, bu kadar yalan dolu bir haberi, böyle rahat yayınlamaları beni deli ediyor.

Aynı olayları farklı kanallarda farklı yorumlarla izleyip kim kime gıcık, kolaylıkla anlayabiliyorsunuz. Yani Fatih Altaylı Cem Uzan'a gıcık, Uzan'ın kanalı da Altaylı'ya. Biz izleyiciler de ağzımız açık, tenis maçı izler gibi bir o yana bakıyoruz, bir bu yana...

Bir başka kanaldaki spor programında da sunucu o haftaki olayları değerlendirirken, sakin bir sesle kendilerine çok iş düştüğünden, taşıdıkları sorumluluktan dem vuruyordu. Oysa ben bu sunucunun kendi programına birbiriyle dalaşabilecek konukları çağırdığını, onlar dalaşırken gelecek rating raporunu düşündüğünden olacak parlayan gözleriyle, hiç müdahale etmeden, halinden memnun izlediğini hatırlarım. Şimdi karşıma bir öğretmen edasıyla çıkmış, doğru yolu gösteriyor!

Aslında ben çok uzun zamandır spor programlarını izlemiyorum. Çünkü sinirleniyorum, üzülüyorum, mutsuz oluyorum... Örneğin Ziya Şengül ve Turgay Şeren gibi Türk futbol tarihine adını yazdırmış iki eski sporcunun, tv programında düştükleri o durum, beni çok üzüyor.

Aynı durum gazetelerin tv sayfalarında da göze çarpıyor. Hürriyet'te tanıtımı yapılan filmler ağırlıklı Kanal D'nin, Sabah'takiler ise ATV'nindir. Büyük bir gruba bağlı olmayan kanallar, bu gazetelerin tv sayfalarında uzunca bir süre yer bile alamamışlardı. Örneğin Cine 5, Cnbce, TV8 bu sayfalara çok geç girmiştir.

Yayın kuruluşları arasındaki bu rekabet, okuduğumuz bir haberi doğru yorumlamamızı da engelliyor, güvenimizi sarsıyor. Örneğin ATV'de yayınlanan Çocuklar Duymasın dizisindeki Taşfırın Haluk hakkında çıkan nahoş haberler, tam da dizinin başarısının ayyuka çıktığı günlerde, rakip kanalın bağlı olduğu grubun gazetesinde gündeme getirilince, acaba diyor insan, emin olamıyor okuduğunun doğru olup olmadığından?

Hıncal Uluç her hafta köşesinde TRT'de yayınlanan Bir Başka Gece'nin nasıl da güzel olduğunu anlatıyor. Başka bir haberde Uluç'un bu programın danışmanı olduğunu, hatta program teklifini genel müdüre onun götürdüğünü öğreniyorsunuz. Ali Atıf Bir, rating ölçümlemeleri yapan kurumun denetçisi. Aynı zamanda Hürriyet'te yazıyor. Bir kaç firmada da danışmanlık yapıyor. Köşesinde ratinglerden bahsediyor. Oysa bu rating raporları pahalı. Her isteyen alamaz. Atıf Hoca para veripde mi alıyor, yoksa zaten denetimini yaptığı rapordan bir iki veriyi kullansam ne olur diye mi düşünüyor bilemiyorum. Denetimini yaptığı araştırmanın ölçtüğü kanalın da bağlı olduğu grubun gazetesinde yazıyor bir yandan da... Herhalde bir yanlış var ki ortada; Star gazetesinin bastırması üzerine geçen hafta denetçilik görevini bırakmak zorunda kaldı.

Uzan grubunun taktiklerini onaylamasam da bazen çok yaratıcı buluyorum. Biliyorsunuz rating ölçümlerinin yapıldığı, nüfusu temsil eden, seçilmiş haneler var. Bu hanelerin adresleri, kişilerin kimlikleri ölçüm yapan kuruluşda gizli. Hiçbir kanal, reklamveren ya da reklam ajansı bu adresleri bilmez. Star grubunun seçilen hanelere itirazı var ama derdini dinletemiyor. Ne yapıyor? Uzan grubuna ait Damga gazetesine bir ilan verip, evinde people-meter olanlara bir çağrı yapıyor. Ek gelir kazanmak isterseniz bizi arayın diye bir de telefon numarası veriyor! Kaç kişi aradı, arayanlara ne dendi bilmiyorum ama ortalığın karıştığı kesin. Bakalım sonu nereye varacak?

Neyse ki Ally Mcbeal var. Akşamları Cnbce'de yayınlanan bu dizi, yorgun bir günün sonunda insanı çok rahatlatıyor . Ama beni değil! Çünkü program planlamacıları beni görmüyor. Sadece beni değil; bu dizinin izleyicisinin büyük bir kısmını oluşturan, çalışan ve İstanbul'da yaşayan kadınları görmüyor. Sorarım size; İstanbul'da kaç kadın akşam saat sekizde tv karşısına geçip oturabilir? (Ters Köşe hariç!) İşten eve gelmek en az bir saat. Ben yemeği ancak sekizde hazır edebiliyorum! Oğlan 'acıktıııım' diye bağrınırken nasıl dizi izleyeceğim? Neyse not alayım; bu kanala bir mektup yazılacak, ya daha geç saate alsınlar diziyi ya da haftasonları tekrarlasınlar...

Televizyon iyi hoş da, insan bir süre sonra tv izlerken atıştırmaya alışıyor. Kuruyemiş, meyva, çay, kahve, sandviç derken kilolar da gidiyor. Yazın gelmesine ne kaldı şurda? Zayıflamalı. Ama önce karar vermeli: Vişi'den uzun salınım! teknolojisi içeren lipo şekillendirici jel kullanıp, kapitonlarımın oranını %23.5 mu düşürmeli, yoksa Loreal'in perfect slimiyle 1,9cm incelip, yaza daha perfect mi girmeli? Valla bir an önce karar verip, uygulamaya başlamalı. Yoksa her akşam bu reklamı gördüğümde, o mandallar bana takılıyor gibi bir yerlerim acıyor.

Reklamlar deyince bir kişinin hakkını vermem lazım: Knorr'un ahçıbaşısı. Knorr'un tüm reklamlarında çıkan ağırbaşlı, sevimli, iyi niyetli olduğu yüzünden okunan, mimikleriyle her şeyi anlatabilen, işini severek yaptığı her halinden belli olan bu ahçıbaşı ekrandaysa, asla zap yapmıyorum. Yaydığı pozitif enerjiden birazcık da olsa kapmaya çalışıyorum..

Etrafımda hep böyle gülen, mutlu yüzler görmek istiyorum artık. Haber okuyup gerilmemek, tv izleyip sinirlenmemek istiyorum.. Bizim köydekiler gibi 'börülceler iyi dökmedi bu sene ya da domatesleri danaburnu kesti...' gibi dertlerim olsun sadece istiyorum. Buna medyanın da katkıda bulunmasını beklemem çok mu?

Ne demişler; Medyada huzur, mutluluk budur...