|
Milenyumun Mandalı : Sait Haşmetoğlu |
|
Kartallara Yakından Bir Bakış
Bir kartal kimsenin erişemediği yüksekliklerde süzülürken aşağıdaki her metrekareyi ayrı ayrı tarayabilecek dikkati ve bir buğday tanesini bile seçebilecek keskinlikteki gözleriyle kendi egemenlik alanını sürekli olarak kolaçan eder.
Bu yüksekliklere aşina olmak, dünyaya bu kadar geniş açıdan ve bu denli uzak mesafeleri kapsayan bir düzlemden bakmak ancak bir kartalın harcıdır.
Bir hindinin ilgi alanı ise kendi boyunun bir kaç katı ile sınırlıdır. Tüylerini kabartıp kasıla kasıla dolaşırken yalnızca çok yakın çevresiyle ilgilenir.
Bir hindi her gün önünde güneşlendiği duvarın arkasını dahi keşfetme merakında ya da araştırıcılığında değilken, bir kartal en uzak tepelerin ardını, en derin vadilerin sır vermez kıvrımlarını, binlerce kilometrelik ormanların en kuytu köşelerini hiç bitmeyen bir ilgiyle tekrar tekrar keşfeder.
Bir hindinin ilgi alanının yüzbinlerce, milyonlarca misli alanları erişilmez yüksekliklerden gözetim altında tutan ve tüm yeteneklerini kullanarak o bölgedeki av fırsatlarını etkin bir şekilde kullanan kartallar gibi, bazı insanlar da diğer insanların ilgi alanlarının çok çok dışındaki bölgeleri geniş bir perspektiften görebilme, böylelikle fırsatlardan da tehlikelerden de henüz oluşum safhasındayken haberdar olabilme arayışı içindedirler.
Örneğin yukarıdaki fotoğraftaki ayak izlerinin benzerlerini kendi iş alanlarının sıradışı bölgelerine bırakan insanlar vardır.
Bu gibi insanlar başkalarının ufkunda uzak bir nokta olan dağların zirvelerinde dolaşır, gidilmiş mesafelerin oluşturduğu sınırları zorlayıp ayak basılmamış alanlardaki deneyimleriyle, sahip oldukları yeni bakış açılarıyla ve ulaştıkları yeni kavrayışlarla toplumun ufkunu açarlar.
Hangi sektörde ve hangi iş kolunda çalışırlarsa çalışsınlar, insanlar da işe olan ilgileri, işlerine kendilerinden kattıkları ve işleriyle kendi benlikleri arasında kurulan iletişim düzeyi açısından bir kartal gibi tüm yeteneklerini ortaya çıkarıp onları fiilen kullanarak geliştirmeyi ya da bir hindi gibi dar bir alandaki sınırlı bir ilgiyle durumu idare edip asla daha iyisini ve daha güzelini yapmakla ilgili arayışlara kalkışmamayı tercih edebilirler. İlk gruptakiler daima kendilerini geliştirip yetenek ve becerilerini tam olarak işlerine yansıtırlarken aynı konumda olabilmeleri için hiç bir fiziksel engel bulunmasa da işlerini bir tür alışkanlığa dönüştürerek kendi kişiliklerini ve yeteneklerini neredeyse tamamen sahneden çekmektedirler.
Kimseyi suçlamadan, sadece bu işin sırrını çözmek ve bir şeyleri araştırıp sebeplerini bulmak için etrafımıza baktığımızda sahip olduğu aklı ve yetenekleri tam olarak kullanmayan, kendisini geliştirip çalıştığı işyerine ve topluma daha faydalı olmak yönünde çaba sarf etmeyen, hatta bu ilgi ve dikkat eksikliği nedeniyle başkalarına zarar verebileceğini dahi önemsemeyen çeşitli meslek erbabı hindilerimiz bulunduğunu görebiliriz.
|
|
|
