2 AYLIK KÜLTÜR, EDEBİYAT DERGİSİ

Editör'den

Bir sayıyla daha karşınızdayız. Üçüncü sayının başına yazdıklarımı tekrar okudum az önce. Belli ki biraz problemli, biraz kırgın bir anıma denk gelmiş. Geçen iki ayda ne değişti derseniz, cevabım kocaman bir hiç. Ama iki ay öncesinin moral bozukluğu yerini daha dingin bir havaya bıraktı. Hatta gelin biz buna bir nevi tevekkül diyelim. Teslim olmaya niyetim yok ama gerçekleri de olduğu gibi tüm çıplaklığıyla kabul etmeye hazırım. Zaten başka da çare yok. Daha doğrusu çare bulmanın ilk adımı teşhisi doğru koymaktan geçiyor. Kahve Molası serüveni ciddi paylaşımlara yer açmak üzere kurulmuştu. Şu elinizde tuttuğunuz dergi de benzer ihtiyaçtan doğmuş ve yazıp ta paylaşamayanlara doğru bir seçenek sunmayı amaçlamıştı. Amacına da ulaştı. Beğenildi, takdir edildi, ciddiye alındı, tavsiye edildi ama satın alınmadı, ilana uygun bulunmadı. İşte gerçek bu!.. "İçinde bulunduğu koşullar değerlendirildiğinde, niteliği tartışılmaz ancak niceliği yeterli olmadığından desteklenmeye uygun değil." Oysa bu işte bir terslik var. Destek için sayı gerek, sayı için destek reklam lazım ve reklam için yine sayıya ihtiyaç var!.. Bir kısır döngüdür gidiyor işte. Gerçekten;

İŞİMİZ REKLAMA (MI) KALDI (?)

Maalesef biraz öyle ama kesinlikle tek başına suçlu değil. İşin maddi tarafını reklamla çözdük diye düşünelim. Peki takdir edilen ama okunmayan bir dergi basarak mutlu olmak mümkün mü? Hayır değil. Yan odada yığılı duran yada dağıtımcıdan iade gelen dergileri gördükçe hissettiklerimi anlatmam güç, hatta imkansız. İnanın ilk sayıdan beri dergiyi düzenli gönderdiğim ama hala geri dönüp hesap sormadığım yerler var. Çünkü alacağım cevaptan korkuyorum. Orada kaldıkça alınıp okunma şansları olduğunu bile bilmek yetiyor bana.

Gerek uygulamak zorunda kaldığımız fiyat politikası, gerekse organizasyon yetersizliğimizin bu işte katkısı büyük kabul ediyorum ama okumaya gönlü olmayanların hiç mi kabahati yok? Kabahatin büyüğü onlarda aslında. Geçtiğimiz ay bunu çok iyi test ettim. İlk mail yollayan 50 kişiye dergileri ücretsiz yollayacağım dedim, bir haftada sadece 35 kişi başvurdu. İşte ben bu ilgisizliği anlamakta güçlük çekiyorum.

Buradan da anlaşılacağı üzere okumaya karşı aşılıyız. Onca aşı işe yaramazken, bu aşının tek bir dozunun bile tüm memleketi okumaya karşı korumaya alması büyük talihsizlik. Tam anlamıyla okumamak için direniyoruz. Okuyanlarımız da az olduklarını bildiklerinden kendilerini iyice korumaya alıp geriye çekiliyorlar. Geriye okuyan değil bakan insanlar kalıyor. Öyleyse nadir bulunan sizin gibi okuyan insanları iyi değerlendirmek gerekiyor. Hem Türkiye'de okuyan bireyler olarak sizlerin üzerine de oldukça büyük bir görev düşüyor. Okumak yetmiyor ayrıca okutmalısınız. Evet, her okuyan civarındaki bir bakanı okumaya ikna etse görün bakın ahval nasıl değişir. Okumamaya mazeret olarak alım gücü veya zamansızlığı gösterenlere söyleyecek laflarınızı önceden hazırlamalısınız. Bu tezleri çürütmek için gerekirse benden yardım isteyebilirsiniz. Alasını vereceğimden emin olabilirsiniz. Kahve Molası ile başlattığımız yazma seferberliğini gelin Kahve Molası Dergisi ile bir okuma seferberliğine dönüştürelim. Sadece bu dergiyi değil, okumaya değer ne varsa okuyalım okutalım.

Temcit pilavı gibi bu konuyu her sayıda dillendirmek istemiyorum artık. Bu sayıyla birlikte bu konu da Kahve Molası için tarihe karışacak. Ve Kahve Molası Dergisi elinin yettiği, gücünün elverdiği ölçüde sizlerin karşısında kalmaya devam edecek.

Okulların açılmasına fazla kalmadı. Sizlere abone işlerimizi yürüten Abonet ve Aktif Dağıtım'ın güzel bir kampanyasını hatırlatmak istiyorum. "Mektuplu Kırtasiye Yardımı Kampanyası" ile muhtaç pek çok minik kardeşimizi mutlu etmeniz mümkün. Ayrıntılı bilgiye internet sitelerinden veya 0212-210 0110 nolu telefondan ulaşabilirsiniz.

Bu sayıda da sizleri dolu dolu bir dergi bekliyor. Okuduklarınızla ilgili görüş ve duygularınızı, bizlere iletmek istediğiniz mesajlarınızı sitemizdeki formlar yardımı ile kolaylıkla gönderebilirsiniz. Haydi şimdi hem okuyalım hem de okutalım.

Bir sonraki sayıda buluşuncaya kadar bulunduğunuz yerden bir adım öne çıkın. Sevgiyle…

Cem Özbatur

Yukarı